غیبت گناهى است که غیبت کننده به تنهایى نمى‏تواند آن را انجام دهد. پس شنونده غیبت در تحقق این گناه سهیم است؛ مگر آن که با غیبت کننده مخالفت کند و او را از غیبت باز دارد و در جایى که نمى‏تواند با او مخالفت نماید و او را از غیبت منع کند باید از شنیدن غیبت خوددارى نماید و در قلب خویش با غیبت کننده مخالف باشد.

 پیامبر اکرم(صلی الله علیه و آله) فرمودند: «مَن رَدّ الخَلایق عَن عَرض اَخیهِ بِالغیبِ کانَ حَقاً عَلى اللَّه اَن یرد عَن عِرضِهِ یَومَ القیامة.(1)

 کسى که مردم را از تعرض به آبروى برادرش در غیاب او باز دارد بر خداوند است که در روز قیامت آبروى او را نگه دارد.»

 امام باقر(علیه السلام) در این باره فرمودند: «مَن اَغتیب عِنده اَخوهُ المُؤمِن فَنصره و اَعانه نَصره الله فِى الدنیا و الاخره و مَن لَم یَنصره و لَم یدفع عنهُ و هو یَقدر عَلى نُصرته و عَونه خَفضه الله فى الدنیا و الاخره

 کسى که چون برادر مؤمنش را در نزد او غیبت کنند او را یارى دهد خداوند او را در دنیا و آخرت یارى مى‏دهد و کسى که او را یارى نکند و بدگویى را از او دفع ننماید در حالى که بر یارى او تواناست، خداوند او را در دنیا و آخرت خوار خواهد کرد.

شیخ علی اکبر تهرانی می گوید :

آیا ارزش دارد انسان به خاطر هفتاد سال زندگی که سی و پنج سالش شب است و او در خواب ، ده سالش بچه است و چیزی از زندگی نمی فهمد ، پانزده سالش را هم که یا توی راه است یا سر سفره و یا در دستشویی صرف می کند ، فقط بخاطر ده سال تا خدا خدایی می کند در آتش جهنم بسوزد ؟!

خوب بودن عمل یعنی انسان کاری را فقط برای خدا انجام بدهد که مبادا از چشم خدا بیفتد و نیت او هم درست و صادق باشد . پس از آن نیز باید بر عمل باقی بماند ، مثلا شروع کردن کاری برای امام حسین (ع) آسان است  ، اما باقی بودن بر عمل و خالص کردن این عمل سخت تر است . مع الأسف بسیاری از کارها را به خوبی شروع می کنیم ولی در ادامه به بی ارادگی کشانده می شویم .

آخوند ملا حسینقلی همدانی می فرمایند :

اگر بی مراقبه مشغول به ذکر و فکر بشود بی فایده خواهد بود ، اگر چه حال هم بیاورد ، چرا که آن حال دوام پیدا نخواهد کرد . گول حالی که ذکر بیاورد ، بی مراقبه نباید خورد .

شیخ علی اکبر تهرانی می گوید :

بچه‌ات را بغل می‌کنی و گازش می‌گیری، نهایت لذت را می‌بری ولی او جیغ می‌زند. کسانی که بچه دارند می‌فهمند.

بلاهایی هم که خدا به دوستانش می‌دهد همین است، نوعی عشق‌بازی با آنهاست...

شیخ علی اکبر تهرانی می گوید :

 از خانه که خارج می‌شوی سعی کن چشمت آزاد نباشد، وقتی چشم دید، دل هم می‌خواهد. این طور انسان به خطا می‌‌افتد. رسول‌الله (ص) می‌فرمایند : ‌«دنیا زندان مؤمن است » زبان، چشم، گوش، قلب و فکر انسان مؤمن آزاد نیست. دست و پای انسان مؤمن آزاد نیست. بنده آن است که در بند باشد . . .