حضرت آیت الله حاج شیخ عبدالله جوادی آملی در مورد رقّت قلب می فرمایند :
ممکن است کسی بگوید من در مدت عمرم یک گوسفند را سر نبریده ام یا مرغی را ندیده ام که سر ببرند ، این رقّت قلب نیست بلکه ضعف نفس است . زیرا همین شخص که می گوید من تحمل دیدن گوسفند ذبح شده را ندارم وقتی کباب گوسفند را می خورد و بوی کباب به مشام فقرا می رسد بی خیال است و قلبش تکان نمی خورد و به فکر آنها نیست . رقّت قلب و عاطفه از فضائل انسانی است در حالی که ضعف نفس فضیلت نیست . رقیق القلب بودن این است که انسان وقتی فقیری را دید واقعا متأثر بشود ، از قیامت و دوزخ که گفته می شود ، از نا بسامانی وضع یک عده ای واقعا متأثر بشود ، این را می گویند رقّت قلب . راه رقّت قلب هم گناه نکردن است .