هر که استغفار کند خدا براى او از هر غمى گشایش و از هر تنگنایى
مفرى پدید آرد و او را از جایى که انتظار ندارد روزى دهد زیرا
گناه مانع فیض و رزق است و استغفار گناه را مى‌شوید
رسول اکرم صلی الله علیه واله
... انسان تا گناه را ترک نکند ، هیچ ذکر و دعایی در او تاثیر نمی گذارد و از عبادت خود استفاده و لذتی نمی برد . نه تنها گناه بلکه افراط در مباهات نیز که انسان به آنها رغبت نشان می دهد « افراط در لذت ، افراط در خوردن ، افراط در سخن گفتن و ... » باعث می شود که انسان از درک لذت و شیرینی ایمان محروم شود .
گناه هر چند کوچک باشد چون نافرمانی خداوند است ، بزرگ است .
به هر بلایی که دچار می شویم ، ریشه اش در گناهان ماست . حضرت امیرالمومنین علی (ع) می فرماید : هیچ نکبت و بدبختی به بنده نمی رسد مگر بخاطر گناه .
اصلا اعمال و رفتار ما در سیر و افلاک ، آسمانها و آب و هوا تاثیر دارد . گاهی گناه باعث می شود که دنیای انسان آباد شود ، اما این آبادی نعمت نیست ، بلکه نعمت و نکبت است .
از حضرت آیت ا... بهجت ( حفظهم ا... ) درخواست دستورالعمل اخلاقی نمودند و ایشان که مشغول ذکر هستند ، سر بلند کردند و فرمودند : « تا می توانید گناه نکنید .»
با بررسی آیات و روایات معصومین (ع) بدست می آید که انجام گناه دارای اثرات گوناگون و شومی است که نمونه هایی از آثار آن: قساوت قلب ، سلب نعمت ، عدم استجابت دعا ، قطع روزی ، محرومیت از نماز شب و عدم امن از حوادث و ... می باشد و سلب توفیقات دیگر .
امام محمدباقر (ع) می فرماید : « وقتی انسان گناه می کند در قلب او نقطه سیاهی پدید می اید ، اگر توبه کرد ، آن نقطه پاک می شود ولی اگر بر گناه خود افزود آن نقطه گسترده می شود بطوری که همه قلب او را فرا می گیرد و بعد هرگز رستگار نمی شود .1
فیض ذات اقدس باریتعالی قطع ناشدنی است و تنها مانع برای دریافت فیض حق « گناه » است.
حضرت آیت ا... بهجت می فرمایند : « من راهم این است که دستورالعمل در یک چیز جمع شده ، در یک کلمه خیلی کوچک و آن « ترک گناه » است . و تمام دستورات خودشان بعدا می اید .
ترک گناه مثل چشمه ای است که همه چیز را بدنبال دارد ، شما گناه را ترک کنید دستورات بعدی و عبادات دیگر خود به خود به سمت شما می آید . 2
چه زیبا فرمود حضرت امیر (ع) : « نابود شد کسی که ارزش خودش را ندانست .» اصلا یکی از عوامل بازدارنده گناه این است که انسان پی به ارزش خود ببرد . به راستی اگر ما خود را بشناسیم و به شخصیت خود توجه کنیم ، همین توجه ما را از گناه باز می دارد . پس ما اگر خودمان بخواهیم ، اگر همت کنیم می توانیم گناه نکنیم .
ز دست غیر ننالم چرا که همچو حباب
همیشه خانه خراب هوای خویشتنم
... به هر بلایی که گرفتار آییم ، از هر توفیق و نعمتی که محروم گردیم ، ریشه اش در گناهان ماست ، اما ما مطالبه نمی کنیم تا ببینیم از کجا ضربه دیده ایم .
