در عرفه باید شناخت و یافت ،
در منا قربانی کرد ،
تا به غدیر رسید و در تو ذوب شد ...
حال اگر درست نشناسیم ، درست در نمی یابیم ، شاید هم به اشتباه قربانی کنیم ،
و ناخواسته بجای حاضر شدن در زیر پرچم امام حسین (ع) ، سر از صف یزید در آوریم ،
چه بسیارند آنانکه باطن قبله را رها کرده و گرد سنگ می چرخند ، و می شوند حاجی منهای خدا !
ای دل ! اگر آهنگ خدا کرده ایی کوله ات راببند ... دل ببر ...
و گوش به در و چشم به راه منتظر جرس باش ...
که آمادنش نزدیک است ... نزدیک ... نزدیک ...
نکند زمانی که دارد یارانش را فرا می خواند ، تو دست و پایت بسته باشد و دلت گرفتار ...
نکند بانگ الرحیل الرحیل کاروان حسینی (ع) را نشونی !
دل می گوید من و جدایی از حسین (ع) ؟! آری هر کسی را غفلتی است عظیم ، مغرور نشو ،
خدایا ! در این عرفه تنها دعایم این است مرا هیچ کن .
این سر و ما قدمت یا حسین (ع) ...