پيام
+
در هياهوي زندگي و ازدحام مردم و کثرت اشتغالات و گرفتاريهاي کاري و روزانه ، صدايي هرچند ضعيف به گوش مي رسد که از عمق وجودمان بر مي آيد ، تا ما را به خود آورد ، تا ما کمي آنطرف تر از امروز را هم نگاه کنيم و اين قدر در کار و شعار و گزارش و مطبوعات و خط و جناح و ميز و مهر و امضاء غرق نشويم .
وقتي کسي « مسئول » مي شود به دو معني است يکي اينکه پست و مقامي بدست مي آورد و به رياست و وزارت و وکالت و معاونت و مديريتي مي رسد ، معناي ديگرش آنست که نسبت به بعضي امور و عملکردهايش مورد بازخواست و « سئوال » قرار مي گيرد و « مسئول » است .
و ... اين معني اغلب فراموش مي شود و مسئولان گاهي در پيچ و خم اشتغالات روزمره از ياد مي برند که اگر بر مردم رئيس و بالادست اند ، در پيشگاه خدا بنده اند و فرودست . اگر فرمان مي دهند ، خودشان هم تحت فرمان خدايند ، اگر بازخواست مي کنند ، خود نيز مورد بازخواست پروردگارند ...