درباره “ ادعونی استجب لکم “ نگفت که من می گویم تو اجابت کن. گفت سلامت نفس داشته باش و از من چیز بخواه ، من به تو می دهم. هر وقت هم تاخیر می اندازد، می خواهد بدهد و دارد می دهد. حاجت تو را دارد بزرگ می کند. بروید درباره حاجت ها بخوانید. فرمود بعضی روز قیامت می آیند، می بینند یک چیز بزرگی را آوردند و به یکی دادند. این عملش کم بود و داشت ضجه می زد اما یک چیزی آوردند گذاشتند توی ترازو ، این قدر سنگین بود که هر چه سنگ بود همه را به آسمان پرت کرد. گفت پروردگارا در عمرم عملی که مناسب باشد به جا نیاوردم که چنین چیزی نصیب من بشود! فرمود یک حاجت بود که تو از ما خواستی، ما به تو ندادیم و طاقچه بالاگذاشتیم . حالااین است که بزرگ شده . همین آ دم که می گفت چرا حاجت مرا نمی دهی ، آن وقت می گوید کاش آن حاجت هایی را که توی دنیا به من دادی، آنها را هم نمی دادی. کاش وقتی ما دعا کردیم یک لقمه نان خالی توی دنیا به ما بدهی و دادی ، به ما نمی دادی!
حاج محمد اسماعیل دولابی(ره)-کتاب طوبای محبت- جلد4
